derin bir ýssýzlýk var içimdeki vadilerde her þey dingin ve acýmasýz sen yoksun diye
yaðmur ormanlarým yas içinde sadece ateþ böcekleri výzýldýyor gecenin mateminde hüzünle çizilen yazgýmýn teninden damlýyorsun alev alev yakarak geçiyorsun yüreðimden sýzýyorsun Ýliklerime
ve ben küsmeye çalýþýyorum yokluðunla var olan her þeye
unutup atmýþ hayat bizi birer köþeye her anýmýz kayda geçilmiþ zabýt tutmuþ hüzünler yüreðimin mahkemesinde oysa suçluydu hayat bu yargýda seni benden almýþlýðýyla
hep ikaz ettim kafasýna vura vura salma dedim sevdiðimi bilinmez yollara yazma dedim onsuzluðu alnýma baktý bana acýmasýzca
sihirli bir palto atmýþ üzerine kafasýnda bir melon þapka bir pipo aðzýnda elinde ayrýlýk tüten bir kalem seni benden aldýðýný yazdý sayfa sayfa
bir bulut vuruldu kalbinden bir yýldýrýmýn pimi koptu yaðdý üzerime bombalar koptu yüreðimde vaveylalar
Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.