Ya dünyayý itip de yoklukta ölmeliyim Ya da dünyaya dalýp halime gülmeliyim. Doðru yolu izlersem ahla dolmayacaðým, Tövbe ile geçmiþten günahým silmeliyim…
Sonbahar mevsimine gün gelip erdiðimde Yapraklarým dökülür ömrümü verdiðimde Ýhtiyarladým iþte derim solmayacaðým Uðruna ne vermezdim gençliði gördüðümde...
Ya bir ömür boyunca acýya katlanýrým Ya da ilahi yolda ebedi çað atlarým... Doðru olan, nefsime hükmedip de patlarým Kendi hayrýma onun kulu olmayacaðým!
Yapraklarým uçar ha oraya ha buraya Ummanda dalgalarda asumanda rüyada Anladým kumbaramda para olur angarya Harcayýp döküldükçe saç baþ yolmayacaðým!
Ya dünyayý itip de yoklukta ölmeliyim Ya da dünyaya dalýp halime gülmeliyim. Doðru yolu izlersem ahla dolmayacaðým, Tövbe ile geçmiþten günahým silmeliyim…
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.