Bazen öyle yaþananlar vardýr ki, Para versen alamazsýn, yorar ki… Ýnsan ruhu böyledir yok benzeri! Pürüzsüz çam ormanýnda yaþarsýn: Yaylasýnda her an nefes alýrsýn, Düþünmeden yeþiline dalarsýn, Ot rengine sadýk, görsen fýtratý!
Senden bana yansýr annem aynana Gördüklerim böyle özel ve güzel! Giyer gibi Hint kumaþý bedende Görmediðim zarafet bu incelik, Doðasýnda az rastlanýr bir çiçek Zevkle uçar üstünde her kelebek Korkmadan, hiç dokunmadan, dilse lal… Kaynaktan su içer gibi hep berrak, Kalbimde sýr, gezsem güldür otlak Sallandýkça muþtu verir oturak Ayaðýmý yerden keser hatýrý!
Sevgin gönül aðacýmda asýlý, Meyveleri bol gözümde dolaþýr! Yakalayýp yedim mi söz alýþýr Buram, buram tadý cennet kokusu! Alýþýrým bu muþtuya esaslý…
Ah… Özlemin daðlar aþtý, þaþkýným Ölmeseydin, olsaydýn hep yarýným… Boynum bükük gezerim, çok dalgýným Mevlam böyle yazmýþ kader ayarý!
Yazýn ortasýnda düþer kýraðý Üþürüm çok, sevginsiz buz bayaðý Ecel gelse yalan olur her düþü! Asumanda benim gibi hüzünlü Dökmez Nisan yaðmurunu, tütsülü Özlemin kor, hiç sönmüyor ki narý
…/ Vuslat diye diye feryat figaným!
Saffet Kuramaz Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.