Toprak kokulu eylül akþamýnda, Parmak uçlarýmda durup Bana mendillerini uzatan Karýncalarla yazýyorum sana bu þiirimi.
Sen toprak kokusundan bile güzelsin Sen her þeyden güzelsin, Yalan söylerken bile güzeldin, Beni aldatýrken bile, sen en güzelsin Dýþarýda yaðmur, içerde sen çalýnýyorsun Minik kulaklarýma, gitmeyen sesin Yaðmurunkine alýþýðým da, Sen bu kadar gelmezdin kulaklarýma.
Seni tanýdýðým günden beri Aðzýndan çýkan her cümleyi duyuyorum þu an Kalbime iniyor, biraz acýtýyorsun. Nefes alýrken zorlanýr ya insan, Amfizemli gibi hani bilirsin Dalýndan kopan yapraklar ve yeþil kalmýþ yerleri, Damlalarda yüzüyorlar, ne üzülürüm onlara, Yaþayacaklarý varken daha Sen güzelsin, demiþ miydim? Sen yapraklardan bile güzelsin.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.