Menzilini bilmeden, yoruldum denizlerde Mavilerde kirlenen, umuda yel kalmadý. Dalgalarým vurgundu, yüküm de omuzlarda Sallanýyor tahtýmda, sorana dil kalmadý.
Þu limanda bineni, taþýmýyor gemiler Ufuklara baksam da, baþýmda haramiler Dualar edersin de, güldürmüyor nameler Sevabýn ararým da, vuslata yol kalmadý.
Seyrine seferimdi, görülmez cenahlarda Bazen de kanadýmdý, taþýmaz günahlarda Kaç defadýr ararým, bilinmez sabahlarda Tutunacak garipler, bahtýna dal kalmadý.
Geçmiþin vefasýna, verdim suyu içene Baharlarý diledim, gönlümüzde geçene Türkülerde söylerken, eli sazlý göçene Yaralý bir ömürden, verecek tel kalmadý.
Ahýmý desem yâre, beni adam edemez Baðlandý yollarýmda, artýk sana gidemez Sürülerim kayýpta, akýl þaþkýn güdemez Düþene buralarda, varacak hal kalmadý
Ahmet boynunu büken, deme sevene elde Her türlü cefalardan, gayrý aðlamak dilde Hangi yöne esecek, ömrümün sonu yelde Mecnundan Leylasýna, tozacak çöl kalmadý.
03/06/2021 Hassa Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.