SAHİPLENDİM...
Hasretimle
Evet o kaçýp huzurla buluþtuðumla
Artýk bir yuvanýn sahibiyim
Yalnýz hala damlalý camda gözlerimin bakýþtýðý birileri var
Dünden bugüne kadar
Unutamayacaklarým
Ýçimde büyüdükçe büyüyen bi çocukluk hasreti
Çokça saygýlý;
Elimi avuçlarýmý düzgünce açmýþ
Baþýný eðmiþ
Saçlarýný kapatmýþ
Gece ettiðim dualarým vardý
Daha çocukken
Salýncaðým
Saçlarým savurdukça rüzgarý güçlüydüm sanki o zamanlar biraz
Biraz daha özgüvenliydim
Çok, çok büyük hasretler varmýþ meðer
Büyüyünce öðrendiðim
Kimseye anlatamayacaðým
Yüzlerine karþý gözyaþý döktüðümü bu çaresiz baþýmdan baþka kimse görmeyecek
Ne eþim
Ne çocuklarým
Bilmeyecek eksik kalan yanlarýmý
Kendi kendimi büyütmüþ olacaðým ben
Ne bi intikam duygusu besleyeceðim size
Ne de beni bana geri verin diyebileceðim
Sadece aklýma düþtükçe aðlayýp geçeceðim iþte
Psikolojimi böyle bozmuþum zamanýnda
Asla düzelmiyor çocuksu gözyaþlarým asla
Ne bedenimi
Ne de zihnimi ziyarete gelen bir annem var
Hastalýklarýn benide özlemeye engelmiydi anne?
Nerde beni güzel giydirip çarþý pazara götürdüðün günler
Nerdelerr nerdee!
Yok deðilmi
Hep böyle olur zaten yarým, eksik Tamamlanmamýþ bi gelecek çizer aklýmda
Ne kadar gidersem gideyim geliyormuþ arkamda býrakmak istediklerim
Rahatlamýyormuþum aslýnda
Boðazýma bir gün o düðüm düþünce
Göz yaþýmda düþüyormuþ geçmiþimle birlikte
Ama seninde suçun yok anne
Kim bilir senin geçmiþin nerde
Ne hayatlar geçirmiþim ben ya ne hayatlar
Güzel güzel giydiðimde gelen o muhteþemlik hissiyle bir sekiz yaþým
Baþýna taþ deðiyince kardeþimin telaþa kapýlan vicdaným
Misafir sesi duyduðumda bizde varýz duygularým
Baþarýyý pekiyilerde gördükçe ne olacaðým diye kafamda kurduklarým
Seni seviyorým diyen herkese olan aldanýþým
On beþ yaþýmda kandýrýlmadým sandýðým büyüklenmelerim
Beni seven diye anlamlandýrdýðým her yanlýþý
Sahiplenmiþim
Özgüvensiz bir bedenle bugünlere nasýl gelmiþim ben
Bana kimse bir þey öðretmediki
Beni kim terbiyesiyle harmanlayýp omzuma yük koyduki
Kendi baþýma küçücük yollarda tek baþýma
Ne olacaðýmý bilmeden okul yoluna baþladým ben
Sonumu
Sonu hiç olmamasý gereken diye düþündüklerimin içindeyim þimdi
Piþmanda deðilim
Çokta gururumda yok yani
Eh iþte diyorum
Yaþa gitsin
Devamý gelmeyecek olsada
Bende bir hayat var kimseye açamadýðým
Çok eksiðim çok
Sarýlamadým sana anne
Sarýlamýyorum
Yok olmuyor
O kapýdan içeri ne zaman girsem boðuyorlar beni
Çok üzülüyorum
Ýmrendiðim hayatlardan çýkardýðým Büþraya
Manzaralarda keyif vermiyor artýk
Siyah geceden beyaz bi ruh çýkarmadýkça
Kendime küsüyorum sonra barýþmaya çalýþýyorum hayat dersi çýkarýyorum güya
Pencerede bi fincan kahve
Baþkada biþey kalmadý elimde
Hayat benim
Yaþam benim
Yaþayamadýklarým yine benim
Ben hepsini
Sessizce sahiplendim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.