TUZ KOKUYOR

Tökezleyip düþene uzanan eller vardý,
Vur bir tekme de sen vur diyen vicdan batmalý…
Yaþlý hasta çocuðu taþýyan beller vardý,
O zevki güzelliði insan olan tatmalý…

Komþusu aç olanlar yemek sokmazdý göze,
Tabak gizli giderdi gerek kalmazdý söze,
Yürek yanardý yürek cana düþen her köze,
Merhametsiz bedeni odunlara katmalý…

Aileden gelirdi sevgi saygý hoþgörü,
Ustalar aldatmazdý yevmiyeli götürü,
Suçlanmak çok ayýptý kul hakkýndan ötürü,
Yüreði pak alný ak huzur ile yatmalý…

Tüm gýdalar bozuldu yok utanma duygusu,
Haksýz köþe dönmektir hayal düþü kurgusu,
Namussuzun sakýzý dinle iman vurgusu,
Sahtekârý hýrsýzý ticaretten atmalý…

Cantekin der; tuz koktu fýrsat bulan azýyor,
Dost geçinen dostuna büyük çukur kazýyor,
Satýlmýþ paçavralar yalan yanlýþ yazýyor,
Bu suskunluk bitmeli kaþý gözü çatmalý…


Sosyal Medyada Paylaşın: