İnsan
Bu vitrinin güzelliðinde delirmemek için ’insan’
Kimi zaman Alim olmuþ
Cahil olmuþ kimi zaman
I
Dururdu bir þiir yazýlmak için ellerimizde
Güzeldi her þeyden ve herkesten
Yaklaþýnca dünyanýn arafýndaki aynaya
Ýnsan olduðumuzu hatýrlayalým diye iki köprü arasýnda
Ýçinde yangýn büyütmüþ bir sokaktý yaþamak
Oysa yaðsýn diye dua etmiþtik, durmadan yaðmur
Söndürebilir miydi küllerin de kokusunu
Kokular da söner miydi
Ne cevapsýz bir soruydu hayat
Heyhat!
Ayný sokaðýn içinde düþünmüþtü
Onca yangýnýn içinde üþümüþtü insan
Bu telaþ, bu cümbüþ, bu sýr
Çözülmesi beklenirken yaþlanmýþtý sanki zaman
Kalemle kelam arasýnda doðunca
Ölümü de þiirlerden olur sanmýþtý
Kiminin hayatý özgün bir dize
Kiminin hayatý alýntý
Yaþadýkça yaþlanan yalnýzca zamandý
Ýnsan anýlarda kalandý
Bu vitrinin güzelliðinde delirince
Sýðýnak diye bulduðumuz neydi
Saðanak olup yaðan küllerimiz mi
Yoksa zaman diye aldanýlan geçmiþimiz mi
Alim olmak mý zordu
Cahil mi?
Yaþamak ne cevapsýz bir soruydu...
Hani dururdu bir masal uyku öncelerimizde
Annemizin ninni sesinde
Güzeldi her þeyden ve herkesten
Öyleyse, iki köprü arasýnda insan olmayý unutmamýz neden?
II
Dýþýnda yangýn var diye umursamadý insan
Durdu yaðmur
Bir daha da yaðmadý
Ne alimi ne cahili ýslatmadý...
Öldü insan
Külleri sönmeden
Masallardan þiirlerden geçmeden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Büşra Topbaşlı Nazlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.