SUSTURDUN,KÜSTÜRDÜN
Dalýmda þakýyan bülbül sanmýþtým
Baðýmda açan son gülü küstürdün
Kalmadý sevgiye aþka inancým
Gönlümde titreyen teli susturdun.
Yürek yangýnýna umut üfleyen
Seher vakti esen yeli susturdun
Günleri aylarý sayýp bekleyen
Sevdaya uzanan eli küstürdün
Yüreðimde deli taylar koþarken
Vuslata uzanan yolu küstürdün
Aþkýn ile kanatlanýp uçarken
Seviyorum diyen dili susturdun.
Güneþe sevdalý kardelen iken
Zirvesi çiçekli daðý küstürdün
Hasretinle sabýr tesbiði çeken
Sevgiyle düþen son çýðý susturdun.
Artýk þiirlerim hüzün sarmalý
Neþeyi, sevinci, hazzý susturdun
Bütün duygularým aðýr yaralý
Gönlümde baharý yazý küstürdün.
MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAKAMOZ ŞİİRLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.