Aklımın taşları

Aklýmýn taþlarý

bu nasýl bir iþkence
aklýmý közlüyorlar kýzgýn ateþte
beyaz bayrak çeksem diyorum
teslimiyeti armaðan etsem
gelen aklýmý meze ediyor
çalýyor çýrpýyor eziyor
kan sýzýyor

dalga dalga vurur aklým sahile
bir Aylan ölüsüyüm kýyýda
göçmen kuþlar mevsim þaþýrmýþ
gönül bataklýðýmda gül solmuþ
turna bekçisiyim katarým uçmuþ
yoncada tek yaprak kalmýþým
Yunus yolcusuyum çað geçmiþ

he diyorum keçiler kaçýyor
ho diyorum öküzler böðürüyor
hoþt diyorum köpekler havlýyor
Aslanlýk mý onu hiç sorma
kale burçlarý demirden
demir geçmiyor emirden
oy ki, oy oy

bir yalan bulsam þu aklýma
uydursam kendimi bu iklime
aklým kayalara çarpýyor
beynim daðlýyor parça parça
kurtarýn beni azap eziyetten
yalaný doðrudan seçemedim
karayý aktan geçemedim

bana bir þeyler oluyor
mizah okuyorum sabah akþam
gülmekten katýlýp kýkýrdýyorum
sonra gözlerimden yaþ geliyor
aðlýyormuyum gülüyormuyum
ölümsüzlere ölüyorum
can cenderede

herkesin kafaya çip takmýþlar
beni unutmuþlar

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: