SEN MUTLU OL YETER!..

Gönlüme küsmüþüm efkârýmla boðuþurken
Sevda yanýðý buðdayým kýraçlarda
Kavrulmuþ baþaðým yaðmur damlasýna hasret
Gözyaþým Aðustos sýcaklýðý alev alev çölleþir
Baharlardan eser kalmadý, kaný çekildi damarlarýmýn
Vefa diyarýnda rahmetler kesildi, dualar geçersiz
Köhnemiþ gövdem
Kupkuru dallarým
Diriliþi olmayan mevsimlerde debelenir dururum...

Seninle kavlimiz vardý ömre merdiven dayarken
Yeminler verilmiþti adaklar kesilirken
Ela gözlerde nice gün batýmlarý batýrmýþtý
Rýhtým kuytularýnda seviþirken
Sevdamýz nice gemileri Okyanus’ta batýrmýþtý
Gün gelip çattýðýnda
Ayrýlýk rüzgârý vurmuþtu bizi kalbimizden
Savrulup gitmiþtik meçhullere
Meðerse kalbinin atýþlarýnda bir yabancý varmýþ!..

Irak kaldý sevdamýz pembe düþlerimizden
Kollarýnda bir baþka sevda pusuda yatarken
Mahzenlere çekildim koynumda saklayarak seni
Ýnzivaya siperlenerek içebildiðimce içtim
Kör kurþunlara hedef olayým diye Kurtuluþ’ta gezindim geceleri
Çekilecek acýlar varmýþ ki; azrail’le buluþamadým
Beklenen bahar gelmeyecek þimdi
Pejmür hallimle dolaþýrým yürek çýkmazý sokaklarda
Not defterime bir þerh düþtüm gülümseyerek
’’SEN MUTLU OL YETER!’’

Zafer Direniþ
...

Karabulut.
Sosyal Medyada Paylaşın: