KETUM SÖYLENCE (İHTİMALLER)

Yýldýzlar iliþir gözlerime gece,
Rüzgarý ardýma alýp arkama bile bakmadan koþarým soluk soluða.
Ýþte o vakit, gitme kal der misin?
Ya da baþýný yastýða koyup uyur musun?
Merak eder misin örneðin,
Görmezden mi gelirsin?
Belki uzak bir ihtimal eteklerin tutuþur ya da,
Eteklerin zil çalar kim bilir.
Neyse, gönlüne ateþler düþüp,
Ardým sýra koþar mýsýn, gitme kal diye.
Her taraf bahara boyanmýþ çiçek çiçek,
Ama þu yüreðimde zemheri ayazý.
Savaþý kaybeden puskun, maðlup asker misali,
Kan çanaðý yorgun gözbebeklerim.
Korkma sýrrýmýzý kimseye demem, için rahat olsun.
Anýlarý öylece kalbime gömerim,
Artýk tek bir kelam dökülmez dilimden.
Hem bilirsin ketum biriyim.
Dolunaylý bir gecede kuytu bir köþede,
Þehrin ýþýklarýný ardýma alýp,
Denize, falezlere yaklaþýp, gözlerimi kapayýp,
Avazým çýktýðý kadar susarým!
Devasa bir ateþ yakýp sabahý beklerim.
Denizi dalgalarý seyrederim,
Martýlarýn seslerini dinlerim.
Aðzýndan yel alsýn, aklýndan sakýn kötü bir þey geçirme.
Korkma, kötü bir þey yapmam, yapamam ne kendime ne de hiç kimseye…
Deðmezmiþ be, yenildim zafer takýnda baþkalarý poz versin.
Herkes kendi hayatýnda þaþalý kral olsun, kraliçe olsun.
Sahnede mutluluk rolleri yapsýn içi kan aðlarken, perdeler kapansýn.

Rüzgar kokunu getirmesin varsýn,
Kimseyi de sana benzetmem, gönlüme mühür vurdum artýk.
Hükümsüz bir aþkýn son celsesinde karar bellidir zaten.
Bedelini göze aldým olacaklarýn.
Son darbeyi kendi ellerinle vur istersen,
Fazla can çekiþmesin yüreðim…
Kan revan içinde, aðýr yaralý kalmasýn.
Zaten tarumarým.
Boynum kýldan ince,
Hazreti Ýsmail’in yerine kurban olmaya razýyým.
Sevdiðim çiçekleri sen derinden kokla, ben hissederim,
Hem de burun direðim sýzlayana dek.
Ah, ah ben buradan gidince kepenkleri kapanacak gökyüzünün.
Gazabýný kusacak biriken ahlar.
Kalemle kaðýdýn aþký yarým kalacak,
Þiirler öksüz mýsralar yetim kalacak… ona yanarým.
Yolumu gözleyen biri yok zaten, amma acýklýydý masal.
Çok vakit geçmez hemen unutulurum.
Sýrra kadem basar yok olurum.
Belki vedud olan sevgililer sevgilisine kavuþurum.

Sözleri yazýlmamýþ melodiler geliyor aklýma,
içimden mýrýldanýyorum.
Antik çaðlarýn Tanrýçalarý olan Kybele,
Hepat, Ýþtar ve Medusa anýtlarýyla destursuz tartýþmalara giriyorum.
Kafasý bomboþ, cahilce konuþanlara,
hayali bile olmayanlara sadece gülüyorum.

Birazdan deniz kýzýndan söylenceler dinleyip,
Kim bilir, kaldýrýmlarda baþýboþ köpekleri besler,
Güvercinleri, üveyikleri incitmeden severim.
Güneþin doðuþunu ve akþamýn grubunu demli çayýmý yudumlarken seyrederim.
Ruhun bile duymaz, içimden çýðlýklar atar sessizce giderim.
Girdabýmda boðulursun, ses etme yorulursun.
Belki abý hayat suyunu kana kana içerim.

Orhan ÞENTÜRK - ANTALYA

Sosyal Medyada Paylaşın: