GÜNEŞİMİ KAYBETTİM

Usul ve titrek di gidiþin
Içinde bir þehr-i mahkum etmiþcesine
Suskun
Sancýlýydý göz bebeklerin
Kýyama kalkmýþ ordular gibi
Biraz umutsuzluk biraz bilinmezlik
Çokca cesaret
Göz bebeklerin o gün ilk kez tanýþmýþ gibiydi gözyaþlarýyla
Nefes alýp veriþlerin hýzlý ve sertti
Kal dememi bekliyordu kulaklarýn
Ama ben diyemedim
Ve sen gittin
Öksüz ve yetim býrakýp gittin
Madem gidecektin neden geldin bile diyemeden
Gittin

Ben bu filmin neresindeydim
Yada hangi rol dü üzerime düþen
Aglamalýmýydým
Yoksa yalvarmalý mi bilemedim
Belki dilimle dudaklarým arasýndaki
Kildan ince köprüde öldürmemeliydim
Kelimelerimi
Elim tahtaya
Dilim dudaklarima mühürlüy dü
Sýtmalýydý tüm senlerim

Yýkýk viran yüreðimde enkazlar içinde masum çocuk yüzüydü varlýðým
Göçük altýnda can veriyordu yüreðim
Beynim inkar etse de gidiþini
Gitti diyir du o gitti
Kare kare pikselleþiyordu gidiþinin adýmlarý
Ayrýlýk bu olsa gerek diyordu yorgun ellerim
Ardýndan sadece bakan gözlerim
Göz bebeklerime jilet atýyordu
Anadan üryan bir acý doðuruyordu
Bakir yüreðim
Ölümün soðuk nefesini þah damarýmda hissediyordum
Gittin
Ve ben güneþimi kaybettim



Sosyal Medyada Paylaşın: