VERDİLER

Cepheden cepheye koþar dururdu.
Derdi ki bu ordu çok þanlý ordu.
Bütün yaþantýsý hayat doluydu.
Cenneti getirip ona verdiler.

Kahpenin kurduðu pusuya düþtü.
Dünyada gördüðü yalnýzca düþtü.
O yüce mekanda gezerken mutlu,
Ölümü getirip bana verdiler.

Baðladýlar elim ile kolumu.
Kör ettiler göremedim önümü.
Bugüne gelirken kaybettim dünü.
Yarýný poyraza yele verdiler.

Yürek güm güm atar, kalbim durmuyor.
Dudaðým kapansa dilim susmuyor.
Aklým firar etti beni duymuyor.
Onun acýsýný bana verdiler.

Bütün mehmetcikler toplandý orda.
Yüceler yücesi komutanlarla.
Yasinler okundu yüce ruhlara,
Emanet bir vatan verip gittiler.

Kim ki bu vatana göz diken olur.
Gözünü oymazsan hesap sorulur.
Öðren bir emanet nasýl korunur.
Sahip çýk vatana deyip gittiler.


Sosyal Medyada Paylaşın: