Gittiðinden beri,
Aslýnda baþým yastýkla hala küs
Uyumak, kabile çatýþmalarýnýn ortasýnda kalmýþým gibi geliyor bana
Sanki gönlüm Afrikanýn en aç ve susuz yerlisi
Uyursam, kalkýnca gövdemi güneþe çarpacaðým gibi
Ve ben, söndükçe tekrar yanýyorum
Sensiz yattýðým uykulardan
Köleliðine razý bir zenci olarak uyanýyorum
Aslýnda, gittiðimden beri
Denizleri çekilmiþ,
Uçsuz bucaksýz bozkýrlar gibiyim
Soluðum kurak ve soðuk,
Ýklimim hep zemheri
Üstelik omuzlarýmda kýlýçtan geçirilmiþ,
Aðýr yaralý bir sevda taþýyorum
Ve üstelik,
Kaf daðýndan kovulmuþ,
Yoksul ankalarla selamlaþýyorum
Gittiðinden beri,
Hani her geliþinle bir nemrut ateþinde
Yeniden yakýþýn,
Söndükçe tutuþturan kâfir saçlarýn vardý ya
Günah çýkartýr gibi
Ne yöne baksam orada duruyor
Býrakýþýn Aslý misali,
Keremi küle dönmüþ
Ve yanýna almadýðýn ne kadar mütevazi bakýþýn varsa
Sokulup, sokulup üþüyorum
Beni neden giderken götürmedin
Býraktýðýn yerde,
Kendime takýlýp, düþüyorum
Gittiðimden beri,
Her mezarlýktan sonra
Baþka bir mezarlýða varýyorum
Toprak kokuyorum, toprak
Ben gittiðimden beri
Anne kokulu bir ölüm arýyorum
Aslýnda hiç iyi deðilim,
Gönlüm her þeyini herkesten saklýyor
Niye deme, çok uykum var
Üþütmesin yeter, düþünmeden sokulurum koynuna
Toprak, sanki beni annem gibi kundaklýyor
Yalan deðil, gittiðimden beri
Sana göstermeden ceplerime doldurduðum kekik kokuþlarýný
Özledikçe göðsüme sürüyorum
Sana öfkeleniyorum sana ve çoðu kez kendime
Boþver, karýþaným yok
Düþünenim, az iç þu zýkkýmý öleceksin diyenim
Duyarsa, küser endiþem bile yok artýk
O yüzden doyasýya öksürüyorum
Gittiðinden beri, yalan deðil
Gelmeyeceðini bile bile,
Ölmüþ bir kadýn yolu gözlüyorum
Zaten anlamýyorsun beni hiç
Ve hiç bir zaman anlamayacaksýn
Gittiðinden beri seni deðil,
Annemi çok özlüyorum
uytun ......