Kaç kere dualar ettim, Kaç kere aðladým, Kaç kere kendi kendimi susturup Avuttum. Ýnsanlardan beni anlamasýný zaten beklemiyordum. Ama dün fark ettim Ben bir mezara bile Ýçimi dökemiyorum. Aðlayamýyorum, Ýsyan edemiyorum, Sadece sabýrla, Diþ sýkarak bekliyorum. En sonunda hasta olmaktan, Delirmekten veya Felç olmaktan... Deli gibi korkuyorum. Kaðýda dökeyim içimi diyorum, Kaðýt yetmiyor, Kalem yazmýyor... Düþünmeyeyim diyorum, Düþünmemeyi düþünürken bile, Düþünüyorum.
#Nurdan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurdan Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.