Akþamýn esrarlý yollarýndan Hasretine geçiyor trenler. Bir gül açýyordu bahçemde En siyahýndan... Çatlamýþ sabýr taþlarý ýslanýyordu gözlerimde Ellerimde sana yolluyordum En mavilerini düþlerimizin Ben rüyalarýmýn senli zamanlarýnda Kalýyordum yine seninle.
Dudaklarýmda adýn hep þarký oluyordu Gece ve gündüz sendin ben de. Yokluðun Yusuf’un hasretiydi Gözlerine... Gizemli kuyularda arýyordum seni Uzaklýðýn gözlerime çöküyordu Bir korkulu karanlýðýn dibinde Doðar mý güneþim diye bekliyordum.