Ne keder bilirdim ne gam bilirdim Sen beni sevdanla yakmadan önce Her gün evden iþe gider gelirdim Yollar sana doðru çýkmadan önce
Aþkýn kementini atýp boynuma Vuslat deyip hasret koydun koynuma Ruhum dar deðildi sefil eðnime Gözünü canýma dikmeden önce
Yaþayýp giderken kendi halimde Ne bir eyvah vardý ne ah dilimde Her akþam bir þiþe yoktu elimde Kalbimi elinle sökmeden önce
Arzular büyütür, hayal kurardým Gördüðüm her düþü hayra yorardým Ben de bir zamanlar iþe yarardým Sen benim belimi bükmeden önce
Baksam da dünyaya beton kafesten Memnundum aldýðým her bir nefesten Ýllallah etmezdim böyle herkesten Umut duvarlarým çökmeden önce
Huzur bir döþekti hülyalar yorgan Ümitle çarpardý kalp denen organ Takmazdým boynuma yaðlý bir urgan Aklýma ölümü sokmadan önce
Nasýl anlatayým ben daha nasýl Sende hala cümbüþ bende son fasýl Evvelce mutluydum ben de velhasýl Sen benim dünyamý yýkmadan önce Sosyal Medyada Paylaşın:
aydurmus1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.