Yere Düşen Ağaç
Yürürüm
Daðlara ve ufka hevesim vardýr benim
Çünkü benim ayaklarýmdýr o
Kalýn esmer ve büyük
Ýsyan ve ayaklanmalarýn baþý
Ocaða giden gençler gibi cesur ve kararlý
Uðraþýr benimle koynuma giren beyaz acýlar
Çareleri saklý dertler
Ne kadar hevesliymiþ meðer dünya beni öldürmeye
Var mý benim adýmý bilen
Ben
Koyu renkler ve devrilmiþ çocuklar ile meþhurum
Bir mavilikti beni bulandýran
Yüreðime tornavidalar saplayan
Neden bakýr kablolar kadar güzeldi saçlarý
Gittiði yerlere gül tohumlarý býrakan kadýnlar
Yürüyorum
Dönüþü olmayan bir yolcu gibi
Hayranlýk uyandýran bir þey gibi ayaklarým
Yürürüm inancýmdan olsa gerek
Þeksiz, þekilsiz
Yürürüm
Yere düþen hüzünlerin ellerinden tutarak
Babalarý omuzlayarak
Yürüyor olduðum sahidir
Savrulur adýmlarýmdan mana ve yorgunluk
Yürüyorum ama korkuyordum da
Korkuyorum
Çünkü ölümdür gerçek sevgilim
Kýrdýðým kalpler ve kestiðim doruklar beni affetmeyecek
Alçýsý kuruyan günahlarýmý þekillendirecek deðilim
Örs tutardý çocukken ellerim
Benim ellerim
Deðil midir o dünyaya zom vuran
Yaþamýn hakkýný çokça ödeyen
Titrek bir ceylan kadar teklikeyi seven
Ah benim ellerim
Örs tutan ellerim
Ne beklerdi ki benden
Cesur olmam gerektiðini telkin eden abim
Balyozu her vurduðunda
Taþýn sýzladýðýný duyardým
Yarýlan þeyin taþ olmadýðýný bilirdim
Beni çocuklardan bir an evvel sýyýran o þey
Neden büyümem gerekecekmiþ?
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.