Varoluþumuza avunarak Yok oluþumuzun farkýnda deðiliz, Ýnsan gibi sevmeyi evrene ayak uydurmayý Ve insan gibi yaþamayý unutmuþuz, Kýrarak dökerek varoluþu intihara sürüklüyoruz Üstelik acýmasýzlýðýmýzýn farkýndayýz, Aldýðýmýz nefes, tat zehir zemberek Kelimeler boðazýmýza düðümleniyor artýk. Ýnsanlarýn yüz ifadesine baktýðýnda Sanki bir ressamýn tablolarýnda esinlenmiþ gibi Bir insanýn sürekli gerçek olmayan gülüþü gibi Bir su vursan yüzüne dökülür boyalar, Silinir insan silinir gülüþler, O zaman gerçekler gerçek rengine kavuþur.
Seyit SIDDIKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyit Sıddıkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.