YAŞLANMAK

kalemimle kamçýlanýyor ruhum,

istemiyor hiçbir nutku

ten hüzne alýþmýþken,

huzur öteleniyor uzaklara...

aþkýn baþý yok

sevdanýn kollarý...

kýrbaç vurdukça ruhuma hayat,

kývranýrken acý acýmda,

eskiden canýmý yakan sözler,

güldürüyor.

yaþlanmak bu olsa gerek.

kalemimle zindanýmda,

sesler frezya duvarýmda,

hýrpani okþayýþý var sözlerin,

kýrlangýç kanadýnda mahþeri bekliyor.

yamaçlarýmdan akarken sevdalar...

ve

derin izler býrakýr her bahar...

sevgiler yaratmalýyým...

sevgilere sýðýnmalýyým...

sevgilerde kendimi bulmalýyým...

leylim
Sosyal Medyada Paylaşın: