Yaz’ gelirsen kalbime iki kelam
Yaz gelir mi sence? Eder mi hayat böyle
devam...
Bildiðimi unuttur bana
Bilmediklerimi anlat...
Daðýlsýn kafamda’ gözümde deðiþen dünya
Sonra...
Yalnýzlýðýn titrek sularýna býrak beni
Huzur bulsun nefesim
Oydu’ biliyorsun tek nefesim
Anlamamý saðla
ki; "herkes herkessiz yaþarmýþ
Diyeyim,
Diyeyim ki ;
Yeni bir sebebim olsun sarýlmak için
Umuda.
Kendimle barýþmak için...
O kadar mi? diyeceksin
Evet o kadar, kendi gözümde yerim
Ayný zamanda, yersizim
hiç kimseye ait deðil, kimseye sahip de
deðilim...
Ben bir ’ASÝ’yim
Var olan Tanrýyý reddettim
Kendime bir put yarattým
Hep ona tek ona taptým...
Þimdi kendi elimle kýrdým o put’u
Ellerim acýyor, yazamýyor ve
Kimseye dokunamýyorum
Ellerim kalbimle baðlantýlý
Kalbim yuvasýz bir kuþ gibi...
Üzülme...
Kimse üzülmesin halime
Ve kimse de gelmesin bu yaralý kalbin
Cesetine.
Ýki vah! Bir ah! Et sende
Oda sevinsin ellerimin ölümüne.
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.