HOŞÇAKAL

Biliyorum; Aðlýyorsun
Yine bensiz, yine yalnýzsýn
Ellerin ellerimi arýyor
Rüyalarýnda bulmak istiyorsun beni
Hayalime anlatýyorsun halini
Belki dönerim ümidiyle
Yollarýmý bekliyorsun
Sen beni görmesen de
Ben seni görüyorum sevgilim
Ama elimde deðil hasreti ben yaratmadým

Sensizlik çöküyor omzuma aðýr aðýr
Bulutlar misali þimdi
Umutsuzluða aðýtlar yakýyorsun
Kuruyan güneþ avuçlarýnda eriyor
Teselliyi kafesteki kuþlarýnda arýyorsun belki
Sigaranýn külünde ateþler tutuþur
Yalnýzlýk, umarsýzca aðladýðýnda
Gözlerinde biriken iri yaþ damlalarýdýr
Ve hiç silmeden yanaklarýnda kurutmaktýr
Sýðýnýlacak bir omuz bulamayýnca
Duvarlara baþýný yaslayýp aðlamaktýr.

Gülüþünü özlemiþ gözlerim
Bir çiçek gibi sararmýþ haline hiç alýþýk deðildim
Keþke gözlerim rüya görürken kör olsa
Bu halini görmeseydim.
Umudunu kaybetme gülüm
Sabret acýlara yenilme hasrete
Döneceðim elbet, bekle sen beni
Eðer Allah izin vermezde gelmezsem;
Yaðmur yüklü bulutlar ecelim olsun
Seni seven bu yürek taþ olsun
Yýkýlsýn gönül kalem
Ne kadar saðlam olursa olsun

Patika yollarý vardýr sevdanýn
Baharýnda bile kuraktýr mevsimleri
Sen yinede duaný esirgeme
Ta uzaklardan duyarým ben
Merak etme unutmam seni
Kendimi unuturum ama seni asla unutmam
Hoþçakal güneþ gibi nur yüzlü yar!

2005

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: