GÜLMEDİ HALKIN BAHTI
Aðla yüreðim aðla hüngür hüngür bu akþam,
Ayaða düþmüþ erdem can çekiþiyor onur…
Daðla ciðerin daðla namert elinde yaþam,
Ýpotekte akan ter gözlerinde yanan nur…
Suyun baþýný tutmuþ boþ teneke vicdanlý,
Haramzade çocuðu renk renk deri cüzdanlý,
Ar damarý çatlamýþ temiz kalpler hüsranlý,
Kýramadý halk çarký vur baþýný taþa vur…
Kara günde ezildi namuslu gencin ahtý,
Asýlardýr sürüyor yalanýn zulüm tahtý,
Bir gün olsun gülmedi gariban halkýn bahtý,
Al bedenimi zalim kor ateþlerde kavur…
Kulaklar saðýr olmuþ bakar kördür gözleri,
Teneþirde insanlýk pis nankördür özleri,
Kavurup savuruyor hain sinsi közleri,
Boyun eðmeyen yiðit yansan da diren dik dur…
Cantekin der; gün gelir kýran olur bu çarký,
Yüzlerde gül açtýrýr aydýnlýk günün farký,
Mutluluk huzur dolar mazlumun gönül parký,
Þehirlerde köylerde özgürce atýlýr tur…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.