Altýn madeni buldum yahut petrol yataðý Sardý beni heyecan bir zenginlik ataðý Kazancým da artýkça gördüm neymiþ bataðý Peþinden koþtuðum mal, yapmýþtý beni hamal!
Zevke sefaya düþkün her iþimde uþaklar Kilo aldýkça belden patlýyordu kuþaklar Kim görse ne yaþarsam oluyordu aþýklar Veririm çok para çal, etmeyin beni ihmal!
Zaman geçtikte oyun, bana yoktu oyuncak Ýtiliyordum sanki kime açtýysam kucak Kaçýyordum düþümden, kendimden bucak bucak Sonunda bitti þer rol, iflah etmeyen ikbal!
Dünya mutlu etmiyor doyumsuz fýrlatýyor Acýdan kaçýlmýyor sununda aðlatýyor Iþýðý söndürdükçe özlemi daðlatýyor Yok tövbeden baþka yol, zikir etmeli dudak!
Zenginlik yok olanda deðil kalýcýsýnda Huzurdur yalnýz bedel, yaþar alýcýsýnda Sevap kaptýrmayalým amel çalýcýsýna Allah’a olmalý tek kul, gerisi yalnýz tuzak!
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.