AKSAMİN MOR RENGİNDE DİRENİSİM

Maviydi yine bir gece
Ve, gecenin sonsuzluðunda
Bir güneþ...
Uzak bir akþamýn þarkýlarý
Þimdi dudaklarýmda seslenen
Huzurlu köy evleri gözlerimde
Tarhana kokulu duman bacalarýnda
Ve içimin bu sonsuz denizinde
Yalnýz, yetim, yalýn ayak bir insan.
Yoðrulmuþ ,acýlarla...
Umutlarýný bir Güneþ süslerken
Gözlerinde O’ nsuz yaþlarý
Yasantisiz bir gecenin sabahini bekler
Bir güneþ batarken kýzýllýðýnda
Akþamýn mor renginde düþünceler
Bir bahar doðuyor yine neþeyle uzaklaþan
Ve bir yaz geliyor ümitlerle yaklaþan
Biraz kýrýk dökük yaþantý ile
Dönüyor Dünya ,içinde ne dümenlerle
Saniyeler savaþýyor kum saati
Bir aný kalýyor giden mevsimlerden
Ve, kýzarmýþ gözler aðlamaktan...

Aygün Deniz
Sosyal Medyada Paylaşın: