İnsanlar ölmesin sevgiler körelmesin

Bu zamanda sevmeyi göstermeyeceksin kimselere
Ýçten içe seveceksin kimseye belli etmeden
Dýþa vurmayacaksýn hislerini üzerler yüreðini ve bedenini
Aðlatýrlar gözlerindeki yaþý silmeden sessiz sakýn,

Hüsranlar çevreni kaplar kalbine aðrýlar saplansa da
Kimsenin umurun da olmazsýn ahýtlarla yanarsýn
Ciðerine ateþ düþer paramparça olur benliðin
Acýnacak hale gelirsin psikolojin alt üst olurcasýna,

Aynalara baktýðýnda çöken gözlerin, yanan yüreðin
Sevgiyle beslemezler seni kala kalýrsýn þehrin ortasýnda
Yaðmurlarýn altýnda ýslanýrsýn göz yaþlarýnla
Ýçine ürperti kaplar öyle titrek kederli bakýþlar,

Yetimler gibi öksüzler gibi kimsesiz hissedersin
Kimse elinden tutmaz senin açýðýný yakalarlar
Dedikodunu yaparlar yakarlar seni
Sevmeyeceksin kimseyi istemeyeceksin,

Hayal bile etmeyeceksin ve göstermeyeceksin sevdiðini
Bu zamanda aþýk olmak seni ölüme götürür þiddetin ortasýnda
Cinayetin sonun olur cesetinle kala kalýrsýn þehrin ortasýnda
Bir bakmýþsýn ki sevdiðin adam senin azrailin oluvermiþ
Farkýnda olmadan kaderin bitivermiþ bu yalan dünyada

Þiddet gören kadýnlarýmýz öldürülen kadýnlarýmýz
Aþk uðruna sevdiði kadýn için ölen adamlarýmýzýn hikayesi bu
Artýk kimseye güvenmek yok güvendiðin insanlar sýrtýndan vuranlar
Þiddeti, öfkeyi ve nefreti hayatýmýzdan çýkarmalýyýz
Ben çýkaramýyorum diyenler tedavi görsünler mümkünse
Ýnsanlar ölmesin sevgiler körelmesin .......
Meltem Mesture Güven

Sosyal Medyada Paylaşın: