yine dilimde bir ayrýlýk türküsü gözyaþým birikiyor avuçlarýmda daralýyor caddeler yollar uzuyor. ve yolum düþüyor nedense tren istasyonlarýna yüzümde donuk bir duruþ ellerimde farklý bir dokunuþ konuþ ey siyah vagon konuþ çaresiz kaç yolcuyu alýp götürdün dönülmezliðe... þimdi son duraklar seni soruyor her tabela seni gösteriyor gelen her kara tren bir sen alýyor benden geride bir yýrtýk bavul býrakýyor ... karanlýklarýn içindesin sanki bir türlü elim ýþýða varmýyor... yine ev karýþýk,odam daracýk yüzüm solgun,sakallarým uzamýþ evdeki her kapýyla kavga ediyorum hiç anlatmýyorlar seni bana bu anlamsýz terkediþlerden imreniyorum..!
Fatih Albayrak mart 2008 trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatihalbayrak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.