Herkezin avuntularý vardýr Kimi baþarý Kimi huzur Kimi, sevme, sevilme Kimi varlýðýyla hükmetme Kiminin þan, þöhret sevdasý vardýr.
Ama bizler ölümün çocuklarýyýz Bizler makber karanlýðýna mahkumuz Bizler kendini kandýran zavallý varlýklarýz
Geçmiþ, gelecek, gün, ay hepsi ayný aldatmaca Tek bir amaca hizmet ediyorlar ölüme Ahmakca bir masal Dünya, ýssýz yaslý bir ev gibi Zoraki bir ihtiyarýn evine yürüyorum Zoraki misafirlik gibi O aksi ihtiyar durmadan çaðýrýyor Bense hala tablolara aldatmaca resimler yapýyorum Gercekleri boyamaktan korkuyorum.
Kim göruldüðü kadar güçlüdür Hep bir zayýf yönleri vardýr Acýmasýz bile olsalar Insanlar alýþagelmiþ kan görmeye Degiþeceðe benzemez etobur olduðu sürece.
Yaralar vardýr hani cüzzamlýlar gibi kemirgen Böyle durumlarda Biri dua eder Biri içer Biri yazar Bense resim yapiyorum boþuna Aldýrmayan kaç kiþi vardýr hayata.
Mustafa Yaman 09 mayýs 2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.