Ve bir sabah kuþlar bile uyurken gölün durgun sularýna düþen bir çakýl taþý gibi sessiz ve yalnýz gittin annem.. Artýk yorgun nasýrlý ellerin altýn rengi baþaklarý kavrayamayacak Sýcak Temmuz rüzgarlarý siyah saçlarýný okþayamayacak Çocuklarýný bekleyen gözlerin ufuklara takýlýp kalmayacak…
Ve sen bir bahar günü gittin annem artýk küçük oðlun dizlerine koyup yorgun baþýný bahar terini koklayamayacak Yatagýnýn baþucuna gelip, Kara gözlerine bakamayacak
Sensiz kalmak ne zormuþ annem, Kim koruyacak beni kötü çocuklardan Kim elimden tutup çiçeklere götürecek beni Kim yoðurt getirecek görüþ gününde Kim sýrtýna sarýnacak güzel bebiþimi Kim kuþlara yem verecek Sensiz yapayalnýzýz annem..
MZY15042021
Sosyal Medyada Paylaşın:
pastoral efemer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.