Yüreðimde hasretin, hiç bitmeyen sessizlik.
Hala ýþýðýn yanar, hiç karartmadým anne.
Ýçimi yakar durur ,tükenmeyen sensizlik,
Sularým güllerini, hiç sarartmadým anne.
Fotoðrafýn duvarda, gelir gider bakarým,
Firketeni atmadým, saçlarýma takarým.
Sanki varmýþsýn gibi ,þömineni yakarým.
Yataðýn açýk durur, hiç kapatmadým anne.
Verdiðin öðütlerde, her zaman bir sýr vardý.
Yapma dediðin þeyde, mutlaka bir kir vardý.
Besleyip büyüttüðün, okuyan fakir vardý.
Gözüm gibi bakarým, hiç aratmadým anne.
Öðrettiðin dualar, ezber oldu dilimde.
Hýrkaný giy derdin ya, yazýn bile elimde,
Ödül verdiðin kemer, çýkarmadým belimde,
Diktiðin menekþeyi hiç kurutmadým anne.
Sahtesinden usandým, doyamadým sevgine,
Her yaþýmda muhtaçtým, senin müþfik ilgine,
Güzel þeyler öðrettin, hayran oldum bilgine
Arkandan aðlayaný, hiç avutmadým anne,
Geceler soðuk ama üst örtecek elin yok.
Kederimde hüznümde serinleten dilin yok
Gözyaþlarým akýyor, silecek mendilin yok.
Seni çok seviyorum hiç unutmadým anne.
Ülkü Ahýska.4.Nisan.2010