ORMAN BENİM
Yaðmurla baþladý hayat,
Topraða düþtü tohum,
Yarýyor yeri uzuyor boyum,
Yaprak açtým yeþile döndüm,
Bir tohum idim orman oldum;
Kýnalý kuzular rahimde beklerken,
Kara topraðý mesken bildim ben,
Bulutlar gitti güneþ göründü,
Baðrýmdaki ateþ göðe süzüldü,
Uyandým bak gözüm açýldý;
Sinem’de yaralar kabuðum kalýnlaþtý,
Çiftçinin kazmasý kazmýyor topraðým,
Gönlüm hazinem açýlmýyor kapým,
Bir kara zindan el ettim gel ettim,
Bir tohum idim topraðý mesken ettim,
Hicret kement atmýþ durur mu yüreðim,
Tohum mu dediniz þu gördüðünüz orman benim!
Erol KEKEÇ/08.05.2021/14.24
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.