VEDALAŞMADAN GİTTİ ANNEM

VEDALAÞMADAN GÝTTÝ ANNEM

Zamanýn tezgâhýnda annem, çile, mekik
Ýlmek ilmek dokudu kendi kader yazgýsýný
Hâl hatýrýný her soruþta; “Eh iþte”; derdi
Köylük ortamda yetiþti, ezgiliydi yaþamý
Bu ezgiler belli ki onun hep kamçýsýydý
Bilendikçe bilendi özündeki gül yapýsý
Tarifi zor yýllar, yollar aþtý, alný açýk baþý dik…

Kaç aðrýlý, kaç sefalý zaman çemberi çevirdi
Ömrünün akýþlarýnda; hep emeðiydi gücü
Çýðlýklarý daðlar ardýnda kaldý, umutlarý gibi
Mor bir resim asýlý kaldý, boþluða dolan, üzücü
Belki tozpembe bulutlar yaðdýrmak istiyordu
Belki sarý baþaklarýn gizemli dansýný anlatmak!
Gel gör ki þimdi, ömür tezgâhý akþamý iþliyordu…

Eþinin son demlerinde çýrpýndý yollara fýrlayarak
Yardým arýyordu yazgýlara meydan okurcasýna
Ölüm ayrýlýðý yakar kavurur bilinciyle çýrpýndý
Annem, senin ardýndan kimler fýrlasýn yollara
Esir almýþken bütün dünyayý bu salgýn Korona
Söyle! Zehra’n Londra’da, Gülþen’in Ýstanbul’da
Bir tek yanýnda sivri fislikânýn Münevver’in var.

Bedeni daha fazla dayanamadý yaþam çilesine
Yalnýzca topraða boyun eðmiþ oldu göçerken
Bitti maviliklere, doruklara, gönençlere inanýþlarý
Umut bahçelerini bizlere býraktý, sevdiklerine
Yaþam döngüsü, pencereler içe dýþa açýlýp kapanýr
Kaç çýðlýk doðuþ müjdesi, kaç çýðlýk ölüm acýsý!
Öylece, evet öylece vedalaþmadan gitti ANNEM...

GÜLÞEN ÞENDERÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: