Ruhumu çepeçevre, sardý bir demir kafes
Koymadý yaþamaya, ne ümit, ne de heves
Allahým nasip eyle, artýk bir tatlý nefes
Boðazda hýçkýrýklar, yuttum yutacak kadar
Ýçimde ateþ yanar, alnýmda bir soðuk ter
Çok þey deðil þu gönül, birazcýk huzur ister
Ya al þu caný benden, ya da mutluluk göster
Gün görmedik acýlar, tattým tadacak kadar
Ýhanet gördüm dosttan, ben iflah olamadým
Çilelere düþtüm de, teselli bulamadým
Ölmek istedim kaç kez, becerip ölemedim
Derdime yeni dertler, kattým katacak kadar
Þu kalbime bir girsen, görsen içte neler var
Gökkubbeyi titretir, dilimde ki ah-u zâr
Aðzýmý açar açmaz, her sözüm bir intizar
Yerin kat kat dibine, battým batacak kadar
Ateþlerde yanarým, duman duman türerek
Ben yönümü kaybettim, meçhullere giderek
Alnýmda ki yazýya, her gün isyan ederek
Cehennemin yolunu, tuttum tutacak kadar
Yaþamaya alýþtým, þu periþan halimle
Ateþime üflerim, kora dönmüþ dilimle
Bir zalime güvenip, ben kendimi elimle
Ateþ dolu çukura, attým atacak kadar
Ciðerine saplanýr, soluduðum her hava
Bilirim ki mahþerde, biter ancak bu dâva
Haince çekip gittin, viran oldu bir yuva
Son nefese dayandým, bittim bitecek kadar
Erhan DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.