Sen kýz kulesini seyrederdin, Martý sesleri eþlik ederdi,çayýnýn her yudumuna. Gözlerine düþerdi ýþýl ýþýl parlayan sularýn aksi Ve ben unuturdum Ýstanbul’u gözlerinde. Ne soðuðu hissederdi kulaklarým, Ne de sýcaðý çay yudumlayan dudaklarým. Dilim de yanardý belki ama hissedemezdim bile yüreðimin yangýnýndan.
Bir vapur sesi bölerdi bazen Muhabbetimizi orta yerinden, Sonra gülümser beklerdin sükunetle, ’Ne diyorduk’ der, devam ederdin hayallerini sýralamaya, Ýçinde benim olmadýðým hayallerini, Gözlerinde kurduðum hayallere feda eder, Tebessümle devam et sen kaldýðýn yerden derdim. ’Saatte epeyce geç olmuþ, birazdan hava kararacak’, Sözlerinle bölünürdü hayallerim Ve zaman denilen þey sadece o an gelirdi aklýma. Bir dahaki sefere çaylar benden ama bak derdin, Bir dahakine tamam derdim, Sýrf bir dahaki sefere sözünü duyabilmek için.
Bir dahakine gözlerindeki esaretim, Sözlerimdeki cesaretim ile bir son bulacaktý. Gözlerin gözlerimde, ellerin ellerimde, Hayallerin hayallerimde olacaktý. Ama bir dahakine ; Ben bekledim, Ýki çay bekledi, Kýz kulesi bekledi, Martýlar Vapurlar bekledi, Koca Ýstanbul bekledi, Sen gelmedin...
Ömer Koç Sosyal Medyada Paylaşın:
AŞK-I VEFA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.