DÜŞME GÖLGE PEŞİNE

Düþme gölge peþine
Eðersiz bir atla alýyorsun yol,
Yularýn tutamaz kalkmýyor ki kol,
Buðday danesiyle yaymalara dol,
Aç kalan fareler kemirir seni.

Günü geldiðinde biter taneler,
Un olursun seni elekten eler,
Gündüz gece için uykuya beler,
Geç kalan geceler semirir seni.

Asabý keyf ,ya da Nuh’un gemisi,
Uy ki dinsin senin ruhunun sesi,
Kýymýk batar kýrýk o can kafesi
Seç kalan parçalar devirir seni.

Avcý olup düþme gölge peþine,
Okunu tüketme Anka kuþuna,
Bakarsýn ki hepsi gitmiþ boþuna,
Hiç kalan aldatýr çevirir seni

Hakký bil hakikat gelsin peþinden,
Vazgeç yalan rüya ile düþünden,
Aç ölsen de yeme iblis aþýndan
Güç kalan heceler evirir seni

Halife þeytaný huri görürsen,
Beden helvasýndan ona verirsen,
Uyanýp hayalden tekmeyi yersen,
Uç kalan yerlerden devirir seni.

Halife BOZBAYIR
Sosyal Medyada Paylaşın: