Þiirler yazacaðým; duman oldu daðlarý Gözlerimde yaþ iken, Fýrat Dicle’yi içer. Yolu Yemende duran, bilmiyor bu aðlarý Aþkýna yolu veren, kurþunlar bizi seçer.
Efkârý çok derinde, sevdamýzý görenle Çiçekleri dallanmýþ, duygularý serenle Leyla’sý uzak aðlar, güllerimi derenle Aþkýna verem oldu, buradan gelip geçer.
Aþk-ý baharla gelen, bana acýdan balda Menekþeler kokuyor boyu incecik dalda Kalmasýn sevenleri ömrü tüketen yolda Gelen, geçende arar, dolaþýr düþü naçar.
Belli ki suskun dili, kahýr boynunu bükmüþ Dostluðumu almýþ da, sazýn teline dökmüþ Yaþýný tüketmiþ de, omuzlara dert çökmüþ Turnasý gurbet elden, bugün yarýnda göçer.
Everest’i unuttum, daðlarýn yücesinde Düþleri gölge yaptým, bu aðýt gecesinde Duygularýmý döktüm, yazýlan hecesinde Gelse de gönül baðý, hangi çiçek, gül açar?
Saat: 09:25 Ýskenderun Bu þiir þimdi yazýldý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.