Ben ömür boyunca, ateþte yandým
Dermansýz dertlerde, kana boyandým
Acýyý ruhuma, teselli sandým
Bu yüzden ezginim, bu yüzden durgun
Yaþadým hayatý, hep zemin katta
Hiç olmadý gözüm, villada, yatta
Bir gün gülemedim, ben bu hayatta
Bu yüzden bezginim, bu yüzden yorgun
Sefalet hiç beni, yalnýz koymadý
Kimse deðer verip, adam saymadý
Bir kuru ekmeðe, karným doymadý
Bu yüzden süzgünüm, bu yüzden argýn
Ellerim boynumu, ipe asýyor
Hýçkýrýk boðazda, nefes kesiyor
Bazen baþta deli, yeller esiyor
Bu yüzden azgýným, bu yüzden gergin
Aðladým sýzladým, hep çektim cefa
Yalandan olsa da, sürmedim sefa
Sevdim amma bir kez, görmedim vefa
Bu yüzden bozgunum, bu yüzden vurgun
Gönül bir gün bile, huzur bulmadý
Ömrümü tükettim, çilem dolmadý
Ne evim, ne barkým, yuvam olmadý
Bu yüzden gezginim, bu yüzden sürgün
Her gelen içime, bir ateþ attý
Canýmda can olan, terketti gitti
Kimi dost bildiysem, ihanet etti
Bu yüzden küskünüm, bu yüzden dargýn
Ýçten darbe yedim, canýma kastým
Kanayan yarama, tuzlarý bastým
Ýhaneti gördüm, kadere küstüm
Bu yüzden kýzgýným, bu yüzden dargýn
Erhan DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.