kula, kulluk yapan insanlar konuþa, konuþa anlaþamazken börtüsünden, böceðine kadar tüm hayvanlar anlaþýlamasalar da koklaþa, koklaþa ne de güzel anlaþtýlar
dili yoktur fidanýn, ormanýn ateþ böcekleridir kývýlcýmý onlarýn alevler sardýkça, sarýldýkça kozalarýna, kozalaklarýna ne kaçacak dehlizleri ne de koþacak denizleri yoktur yabanýn
ormanlar ne konuþabilir ne de koklaþabilirler onlar gözyaþlarý kordan ateþ olur yeþilin her kül tonundan dal, budak için için aðlarlar ey insan… ya da neysen, kimsen bu gidiþ, yükseliþ iniþtir bilesin
ev yok, yok ev baþka sakýn, sakýn ola unutma kýyamet yaný baþýn, baþ ucunda ve sen dur demedikçe kýblen kayýp cennete güneþ, cehennemin zifire, zemheriye eþtir biline…
. . . //
ilhanaþýcýmayýsikibinyirmibir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.