Býraktým aðýmý sulara, Büyük bir balýk deðil beklediðim. Belki uðrarsýn diye buralara, Öylesine ümitlendiðim.
Sonra eve doðru yürüdüm, Kýzgýn güneþ altýnda. Bilirsin, insan bir aðaç gölgesi arar. Bende o deðil ki tasa. Dedim ki onun gölgesi olsa. Senden baþka yok ki düþlediðim.
Bir boþ vermiþlik çöktü içime. Neyim var dedim þu dünyada. Oturup bir hesap yaptým. Açýk veriyordu hep kasa. Anladým ki iflas etmiþim. Senin yokluðuna kendimi yiyip bitirdiðim.
Bu fukara sana müptela, Senden gayrýsýna veda etmiþim. Gel, sen et, bu gönlü istila. Elim kolum baðlý, bir tek sana teslimiyetim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
semihten5 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.