Ömür boyu bir defa, istemem ki gülmeni
El açýp Allahýmdan, diliyorum ölmeni
Yüreðimin dolusunca, sever iken ben seni
Yüzüme nefretle, bakan sen deðil misin.
Bir hayalin peþinden, arsýz arsýz koþarak
Vefayý çiðneyipte, sýnýrlarý aþarak
Þu gönül ýrmaðýmdan, sinsi sinsi taþarak
Karanlýk diyarlara, akan sen deðil misin.
Senelerce yüzüme, söyle sen nasýl baktýn
Utancý acýmadan, boynuma sen taktýn
Þimdi af istiyorsun, merhamet mi býraktýn
Kalbimi ateþlerde, yakan sen deðil misin.
Þu zavallý adamýn, hiç mi yoktu deðeri
Kor ateþte daðlayýp, her gün yaktýn ciðeri
Ellerinle doðradýn, koydun mu ki bir yeri
Yüreðine hançeri, sokan sen deðil misin.
O vefasýz sözlere, nasýl döndü dillerin
Beni periþan eder, senin rezil hâllerin
Yüreðimin içine, titremeden ellerin
Katil gibi kurþunu, sýkan sen deðil misin.
Baþým önden kalkmýyor, sen hak yoldan sapalý
Ben bende deðilim ki, sen ihanet yapalý
Geri dönmek istersen, kapým sana kapalý
Þu boynumu önüme, büken sen deðil misin.
Sen bana zehir ettin, soluduðum havayý
Ayak altýna attýn, iffet, namus davayý
Bak ne hâle getirdin, huzur dolu yuvayý
Þu dünyayý baþýma, yýkan sen deðil misin.
Erhan DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.