Köy Çocukları

Biz bisküvi çocuklarý deðildik,
Söylenen ninnileri zamanla;
Kitaplardan öðrendik.

Spor ayakkabý, kundura görmedik,
Kýþýn soðuktan, yazýn kokudan,
Alýnan Ankara lastiðini;
Günde birçok kez silerdik.

Öyle annesinin kuzusu deðildik,
Daha beþ yaþýndan itibaren,
Ekmeðe sürülen katýk ile;
Oðlaklara, kuzulara çobanlýk ederdik.

Yaþýmýzdan fazla sorumluluklar yüklenirdi,
Hele bir hata görülse; küçüktür denmezdi.
Sevgileri vardý ama bu gösterilmezdi.

Ailenin tüm iþlerinde yardýmcý kuvvettik,
Bazen sürüden sorumlu,
Bazen yük katýrýnýn kervanbaþý,
Böylece biz hayatý öðrendik.

Çocuklar ezilmesin, üzülmesin,
Çocuklar sevinsin, eðlensin,
Sokaklara terk edilmesin.
Kýsaca çocuklar; çocukluðunu yaþasýn.
Sosyal Medyada Paylaşın: