Ne diye.

Kaderin solgun gülleri içinde
Benim tek servetim bahçenin aydýnlýðýydý
Þebboylar arasýndaydý, evim
Selvilerin üstünden batarken gün
Bastýrýlmýþ açlýðýmda orucum
Gözümde suyun zerrecikleri billurlaþýrdý
Her damlasý bir sevda kasesi
Ve lezzet iftarýnda þebnem tepsisiydi

Ýþim resim yapmaktý benim
Islatýrdým önce tuali gerilsin diye
Sonra güneþten alýrdým gölgeye
Ve yukardaki daðlarý boyarým
Dalllara alacalý kuþlar konardý
Seyrederlerdi beni
Havuza kurna sesi akarda akardý.

Issýz yamacýn rüzgar alan yerindedir köyüm
Sarý toprakla sývanmýþ evim
Babamin ellerinin izi vardýr
Benim babam çerçiydi
Kap, kaþýk satar gönül hoþluðu alýrdý
Babam öldüðünde çokca yýldýz kaymýþtý
Annemin saçlarý bembeyaz olmuþtu
Her þey yalan dedi annem.

Saadet çemberinden geçtik biz
Bilgisiz topladýk meyvalarý
Bahçemiz duyguyla ekilir, hüsranla biçilirdi,
Neþemiz yinede eksilmezdi
Çocuklar durmaksýzýn oynardý
Ben ses verirdim onlara.

Tüm yükümü sýrtlayýp
Kaderin misafirliðine gittim.
Tutkunun varlýðýný aradým
Hüthütün kanat seslerinden ayrýldým
Bir yer vardý kader yolunda
Gönül doygunluðunun serin havasýnda.

Neler gördüm neler
Gölgem gibi adým, adým,
Peþimde biri mi vardý
Bir þale gördüm irfan baðýnda
Birçok asu gördüm haylazdý
Bilinçli bir fakih gördüm
Dolu, dolu nasihat verdi
Yüküm aðýrlaþtý
Yol boyunda yanlýz bir aðaca yaslandým
Uyukladým biraz
Zamasýzlýða dalmýþtým
Mutluydum bu garip yerde
Ne diye dönecektim ne diye




Mustafa Yaman
1 mayýs 2021


Sosyal Medyada Paylaşın: