GÜNEŞİNİ VERME

Uzak þehirlerde deniz yüreðin küçülmesin.
Bitmesin sularýn ve yaðmurlarýn.
Bayat duygularý konuk etme gönlüne.
Yalancý güneþe yaktýrma içini.
Ve kimseye verme güneþini.
Umutsuz kalma hep umut’ta kal ki,
Umuda kurulu olsun saatlerin.
Yaþam akýþýnýn hükmünü kimselere verme.
Ve kimsenin dikenli ellerini yüreðine deðdirme.
Gülen bakýþlarýný kimseye söndürtme.
Benliðinin akýntýlarýný bile koru.
Kirli bir dereye býrakma.
Kalabalýklar arasýnda bile yalnýz olandan kork.
Masum bir çocuk bakýþýnda en hüzünlü nokta olma.
Iþýl ýþýl ve hep dünya gözlü bak.
Öyle sessiz sessiz oturma, avaz avaz baðýr yaþama.
Bunca sýkýntýlara göðüs gererken ana avrat söv
,yoluna hendekler kazana.
Hep hayallerde olma, yaþam bile ne hayal ne gerçek.
Bir serçe kuþunu tutar gibi sev sevildiðini.
Kaçamayacak kadar sýký, esir etmeyecek kadar yumuþak.
Kendini kýrýk bir oyuncak gibi ortalýða atma.
Ya da kýrýlsan bile dimdik dur, zayýflýðýndan beslenir aðacýn týrtýlý.
Mesela bütün güzellikler sende açsýn, verimli toprak ol.
Gül ol bugün, yarýn narin bir gelincik ve geven dikeni.
Yeþillere bürün ve tüm aðaçlardan yüce, tüm daðlardan ulu ol.
Yaban gülleri gibi aç, kelebek bakýþlarýný martýlar da görsün.
Býrak denizkýzlarýnýn sevdalanmasý gibi kalsýn düþün.
Hiç gelmeyeceklerin hasretini çekme.
Çekip gidenlere hesap yükleme.
Vurgun yemiþ tarlanýn hasadý olmaz.
Þiirlen mýsra mýsra.
Örselenmiþ yüreðinin acýsýný örter.
Çiçeklen, solmuþluðunun hüznünü örter.
Unutma ki hayat bölümsüz deðildir.
Bölünecek ki bütünlenebilmeli.
Yoksa ne deðeri olurdu yitirmeden bulmanýn.
Ne deðeri olurdu kýpkýzýl açmanýn, yüreðinde ki gül ölmeden.
Ve nasýl varýrdýn tadýna aþkýn önce kendine vurulmadan.
Deniz yüreðin küçülmesin.
Bitmesin sularýn, yaðmurlarýn, ýrmaklarýn.
Yalancý güneþler ýsýtmasýn ruhunu..
Kimseye çocukluðunu verme.
Güneþini, ýþýðýný verme.
Verme….
Sudi Çandýr
Sosyal Medyada Paylaşın: