Kurumuþtu düþ aðaçlarým, Çatlamýþtý gönlümdeki toprak, Bir bakýþ yetti hayata döndürmeye, Filizlendi ruhum, yeþillendi yaprak, Ben kendimi sana sakladým, Seni yýllarca kendime sakladýðým gibi,
Biliyorum cesaret edemedim. Seni sevdiðimi söylemeye, Sevgimi anlatacak kelime yoktu sevgilim. Sonrasýnda hep kýzdým kaderime, Bir de erken gelen o minibüsçüye, Tam da bana bir þey soracaktýn. Doyasýya bakacaktým gözlerine, Seni benden alacak yolculuk baþladý, En öne attý beni, seni en geriye, Yandý yüreðimdeki düþ aðaçlarým, Kaderime kýzdým, içtim kederimi, O günün gecesinde sana aðladým.
Ben senin aðýrbaþlýlýðýný sevdim. Tartýþýlmazdý efendiliðin, güzelliðin, Sorduklarýnda seni bana, Hep ayný þeyleri söyledim herkese, Sen Venüs’ten yüceydin, Afrodit’ten güzel, “Eðlenilecek kýz deðil, evlenilecek kýz” diye, Seni anlattým sevgili, anneme bile,
Seni çok sevdim ben, Yokluðunda yaþamýyordum ki, Bir adým yakýnýmda bile ýraktýn bana, Tesellim varlýðýna þükretmekti. Biliyordum imkânsýz ötesiydi bu sevda, Ben cýlýz bir çalýydým çöldeki, Sen güldün, sosyete vazosunda, Aslýna bakarsan sevgili, Hapistik biz, sevdanýn tam ortasýnda,
Her gördüðümde seni, Kader birleþtirdiðinde yollarýmýzý, Dizlerimin üstüne çöküp, elimde gülle, Evlenme teklifi ediyordum sana, Sense bakýþlarýný bile esirgiyordun, Sararýp düþüyordu sevda yapraklarý, Düþ aðacýmla kuruyordum. Gökyüzü bu aþka döküyordu yaþlarýný,
Sen beni gömüyordun her gece, Ruhunu baþkalarýna sunarken kendince, Yüreðindeki sevda mezarlýðýna, Ben bedenen ölsem de, Ruhumla haykýrýyordum aþkýmý sana, Tam kavuþacaktým. Cebimde iki yüzük vardý, Seni çok mu sevdi ki yaradaným, Aþkýmý silip, seni kendine aldý. Yandý yüreðimdeki düþ aðaçlarým. Düþ aðaçlarýmýn kýrýk dallarý, Kalbimde “Huzur içinde yat!” caným.
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.