ACILAR DENİZİNE ATMAYIN BENİ..

ACILAR DENÝZÝNE ATMAYIN BENÝ..

Acýlar denizine atmayýn beni..
“Yüzme bilmiyorum boðulurum”
Dedimse de olmadý..
Önce arkadaþlarým acýmasýz çýktý.
Gelen vurdu, giden vurdu..
Düþenin dostu olmaz deyip,
Bir de dostlarým vurdu…
Düþtüm..
Kalkamadým…
Öylece yerde yüzüstü yattým.
Birisi kolumdan tutar, kaldýrýr diye bekledim.
Çok zaman geçti, kaldýran olmadý.
Zaman da acýmasýz çýktý..
Oysa zamanla geçer sanmýþtým.
Kendimi zar zor toparladým.
Sendeleyerek de olsa yürüdüm.
Hayat beni uçurumun kenarýna sürükledi.
Öylece baktým..
Hava güzel, deniz güzeldi.
Yoksa güzellikler benim için bu kadar mýydý?
Ne zaman birazcýk mutlu olsam ayaðýmý kaydýrdýlar.
Aðýz tadýyla bir kere mutluluðu yaþayamadým.
Mutluluðu çok gördüler bana..
Elimden almak için ellerinden geleni yaptýlar.
Doða bile acýmadý bana
Bir acý rüzgar esti..
Ayaðým kaydý..
Uçurumdan yuvarlanýp denize düþtüm..
Acýlar denizinden o masmavi denize..
Yüzme bilmiyordum.
Orada da boðuldum…

06.06.14
e-uzun


Sosyal Medyada Paylaşın: