DAĞLAR
Daðlar beni kendisine çekince
Allý turna olur, uçar giderim.
Ak pungardan bir tas bade içince,
Menzilime yollar açar giderim.
O daðlar ki baþý pare, paredir.
Doruklarý bulutludur, haredir.
O’nun da sinesi ezik, yâredir.
Açýp kollarýmý göçer giderim.
Baba’dýr o daðlar, Ana’dýr daðlar.
Ýyileþir hastalar, can bulur saðlar.
Ormaný, yeþili, çiçeði, baðlar.
Seyreder, kendimden geçer giderim.
Çoðu zaman o’nda kar eksik olmaz,
Kuþlar öter durur, çiçekler solmaz.
Kekik, çiðdem, sümbül, gül ile kalmaz.
Kokusun içime çeker giderim.
Kurda, kuþa her an o sahip olur.
Ceylana, tilkiye hep yuva bulur.
Her þey geçer gider, o orda kalýr.
Bakarým, görürüm, seçer giderim.
Akadir sen seyret karlý daðlarý,
Çimenleri, bahçeleri, baðlarý
Mis gibi sularý, çaðlayanlarý,
Pýnardan, çeþmeden içer giderim.
Ýstanbul/07 Haz.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.