SON DURAK

Köhnemiþ hayat kütüphanemin
Tozlu raflarýna mahkum cefakâr dostlarým…

D/ipsiz kuyu anýlarým,
Günden güne solan umutlarým,
Yarým kalan yoksul hayallerim
Puslu gecelerimi renklendiren öksüz dizelerim,
Beklemeyin beni.

Varlýktan yokluða uzanan yolda
Yokluðun son duraðýndayým.

Yoruldum …

Akan zamana inat nefessiz yaþamaktan
Hayata bomboþ ellerle sýmsýký sarýlmaktan
Sahte gülümsemelerin ardýna saklamaktan.

Yarýnýn , dünün ve bugünün aynýsý olduðunu bile bile
Her yeni güne umarsýzca merhaba demekten
Býktým artýk...

……………………………….Yokluðun son duraðýndayým.



............................................................ENA

Sosyal Medyada Paylaşın: