Yýldýzlar asumaný aydýnlatýr Önünde durur koca bir karanlýk Etrafýnda gürültü kalp çýnlatýr Gözünün feri sönmüþ sanki anlýk
Kime güvendiyse yok, neredeler Neden kaderi oldu viraneler Sarhoþ olsa arasa meyhaneler Sýzsa þuraya boþ ver neymiþ saðlýk
Sokarmýþ belki akrep hissetmez ya Uyanýrsa mahþerde diretmez ya Kimseye zarar vermez korkutmaz ya Bu yaþadýðý gibi çekmez darlýk…
Ýlahi aþka düþmeyen, bu cahil der Yaþar durur karanlýk, sarhoþluk kader Vazgeçmiyor günahýn sonu keder Hak razýysa bulurdu sonsuz varlýk
Ýnsan zahirinde var böyle zindan Kalbi kelepçeli hep yaþar yalan Gördüðüne inanýr budur iman Ruhunu sarmýþ nasýr, çorak//daðlýk!
Saffet Kuramaz
Görmek inancla ilgili degildir Gördüðüne hayvanlarda inanýr, Ýnanç gönül tahtýnda aranýr, Ordan haz alýr Ona hayrandýr ----------> Mustafa Ýlyas
Rabbin kulun hakkýný gözet emreder, Yaþamak bir hýrka, birde lokmadýr der, Yoldan çýkmýþ mürit, yaþýyor derbeder, Ne zaman son bulacak bu riyakarlýk... --------> Nurettin Gülbey
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.