GEL ZAMAN GİT ZAMAN

Yüzyýllar sonra ayný düþe uyanmaktý hayat
An kadar yakýn geçmiþim, an kadar önümde ayný sahnesi
Cehhennemin kapýlarýna koþtu yüreðim
Hayat tekarurdan ibaret der gibi

Saðýr kalamdým çýðlýklarýna açtým tüm kapýlarý
Bilemezdim kabusun orta yerinde kalacaðýmý
Dar,alabildiðine uzun bir koridorda
Koþuþan cesetlerin üzerime yapýþacaðýný
Ýliklerime kadar toz bulutuna bulandým

Çaresizliði geride býrakýp
kaçtým cehennemin kapýsýndan
Zifri gecenin kömür karasý gözleri karþýladý çýkýþýmý
bir el vardý gördüm ,karadan daha da kara
.....yardým mý?
Ondanda kaçtým

Nefes almak nasýl imkansýzsa
Bu düþede inanmak öyleydi iþte
Dünya bütün rengini kaybetmiþ gibiydi
Ay’ý,yýldýzý,topraðý yutmuþtu o gece
Koþmalýydým yüreðim ileride
Koþmalýydým hayat az ötede
....Öylede yaptým

Sonrasý aydýnlýk’dý gözlerime
Gökten üç elma düþtü ellerime
Can havliyle,ürkek bir kedi gibi attým beni görmeyenlere
Kabusun sonu farahtý yüreðimdeki serçeye

Yürüdüm kimsesizliði býrakýp ileriye
Yürüdükçe aydýnlandý gökyüzü
Yürüdükçe huzuru buldu sesizliðim
Bittiðine inandýðým dehþetin uçurumunda buldum kendimi
Hüzün gemisinin karaya vurmasýydý bitiþim

Bilinmeyen bir denklemin kayýp iki parçasý
Yüreðime mýhladýðým sevdam
Ýçimde aðlýyan serçenin gözyaþlarý
Þükür nidasýnda gördüm yüz cemalini
Sonra
Sonrasýnda
Sesizliðimde boðdum çýðlýklarýmý


Sosyal Medyada Paylaşın: